Όλοι έχουμε συναντήσει στην πορεία μας ανθρώπους ασταθείς που συνηθίζουν να "πατούν σε δύο βάρκες". Όταν η πολιτική κατάσταση τους ευνοεί υπερθεματίζουν. Όταν δεν τους ευνοεί είναι "ουδέτεροι" του στυλ "ας κερδίσει ο καλύτερος" (αρκεί να κάνω κι εγώ τη δουλειά μου). Αυτοί υπήρχαν πάντοτε αλλά μέσα την κρίση έχουν πολλαπλασιαστεί σε όλους τους χώρους. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε την αιτία. Η οικονομική κρίση οδήγησε σε αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και βίαιη κατάρρευση ενός κρατικοδίαιτου οικονομικού μοντέλου. Αυτό για πολλούς σήμαινε ξεβόλεμα και αλλαγή σχεδίων για το μέλλον. Αλλά ποιό μέλλον ; Ένα μέλλον αβέβαιο που δεν εξαρτάται εν πολλοίς απ το εγχώριο πολιτικό σύστημα αλλά από τις αποφάσεις ισχυρότερων θεσμών.
Μα, θα ρωτήσει κάποιος, αυτό δε συνέβαινε πάντα ; Συνέβαινε αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Τώρα είναι πολύ φανερό ότι η έννοια του εθνικού κράτους έχει γίνει ιδιαίτερα ρευστή, οι εργασιακές σχέσεις ελαστικές όσο ποτέ, η πολιτική ένα μωσαϊκό συμφερόντων που δεν παράγει ιδέες. Μέσα λοιπόν σε αυτό το σκηνικό βρίσκει πρόσφορο έδαφος η τυχοδιωκτική δράση καιροσκόπων που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες μετερχόμενοι όλα τα μέσα. Άνθρωποι που στο παρελθόν είτε από φόβο είτε από προσωπικούς υπολογισμούς απέφευγαν να εκφραστούν πολιτικά και ποτέ δεν πήραν θέση για κάτι ούτε είχαν προτάσεις για οτιδήποτε (γιατί δεν ήθελαν να αλλάξει τίποτε) προσπαθούν τώρα να αναρριχηθούν προσποιούμενοι συγκεκριμένη πολιτική δράση. Στον αντίποδα υπάρχουν αξιοπρεπείς άνθρωποι που έχουν εκτεθεί, έχουν "τραβήξει κουπί" στα δύσκολα κι έχουν προσφέρει πολλά χωρίς ανταλλάγματα. Κι όμως, δεν είναι ούτε ανόητοι ούτε αφελείς. Είναι αυτοί που μπορούν να ταπεινώσουν τον οποιονδήποτε οποτεδήποτε και οπουδήποτε γιατί έχουν το θάρρος της γνώμης τους και την ελευθερία να την εκφράζουν. Κάποτε ειπώθηκε είπε ότι "στην κορυφή φτάνουν μόνο οι αετοί και τα ερπετά". Ας γνωρίζουν όμως τα ερπετά ότι βρίσκονται στις διατροφικές επιλογές του αετού ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου